Podstawowym układem, który zaliczany jest do formacji harmonicznych jest układ AB=CD. Przyznam szczerze, że jest to dla mnie jeden z podstawowych układów jakie muszą wystąpić, aby w ogóle móc pomyśleć o zajęciu pozycji. Fundamentalne założenia AB=CD są na pierwszy rzut oka stosunkowo proste, tzn. dokonujemy pomiaru dwóch odcinków cenowych opartych na trzyfalowych układach korekcyjnych, prawidłowo określając kierunek głównego trendu, szukamy dodatkowo dwóch potwierdzeń, bazując na klasycznej AT, a wszystko to zakończone powinno być wymowną formacją świecową. Proste, prawda?
Zacznijmy może lepiej od początku. Układy AB=CD są z definicji formacjami kontynuacji trendu, dlatego najważniejszą rzeczą jaką powinniśmy zrobić jest prawidłowe określenie aktualnie panującego trendu na danym rynku. Oczywiście samo pojęcie „trend” jest bardzo uznaniowe. Całkowicie inaczej wyznacza kierunek ruchu spekulant jednosesyjny, który liczy na stosunkowo niewielką dzienną zmienność danej pary walutowej, z której będzie chciał zgarnąć dla siebie jak największą wartość (w pipsach), a inne spojrzenie będzie miał inwestor średnio- czy długoterminowy, który patrzy na rynek w większej skali czasowej. Pomocne może być to, że tego typu układy geometryczne występują zarówno na interwałach ultraszybkich (pięciominutowe) jak i na wyższych skalach czasowych (H4 a nawet D1). Każdy inwestor jest w stanie wykorzystać tę zagrywkę do budowania przewagi na rynku.
Od czego właściwie zacząć? Szukamy dwóch podobnych odcinków cenowych, które muszą pojawić się na wykresie (zaznaczone niebieskimi prostokątami na wykresie 1), następnie sprawdzamy czy są równe. Co mam na myśli pisząc „są równe”? Każda z tych fal powinna mieć identyczną rozpiętość cenową, którą można wyrazić w pipsach. Fale zaznaczone na przedstawionym obrazku mają długość 37 pipsów. Pomiaru można dokonać na kilka sposobów, pokazany został jeden rodzaj za pomocą którego sprawdzamy jak mocno zależna jest jedna fala od drugiej.
Wykres 1
Narzędzi tego typu możemy szukać na platformie Meta Trader wykonując kolejno czynności: Wstaw – Fibonacci – Zasięgi. Prawidłowe mierzenie odbywa się poprzez wyznaczenie trzech punktów zwrotnych na rynku (na wykresie 2 są to punkty 1 – 2 -3), a następnie poziom FE 100% pokazuje nam dokładny zasięg pierwszej fali, który umownie nazywamy falą AB. Fala kolejna – CD – powstaje w momencie gdy cena dojdzie do wyznaczonego wcześniej poziomu (FE 100%), wtedy mamy pewność, że obie fale są jednakowej długości, a dodatkowo można przypuszczać, że tego typu układ na rynku nie jest przypadkowy i istnieje w tym ukryta geometria rynkowa. Jest to tak naprawdę pierwszy krok do tego aby dokonać prawidłowej analizy, na podstawie której moglibyśmy stwierdzić, czy dany układ jest rzeczywiście przykładem harmoniczności rynku, czy może jest tylko… przypadkiem.
Wykres 2
O tym w jaki sposób szukać potwierdzeń, co jest dodatkowo wymagane oraz, co najważniejsze, jak ustrzec się przed „fałszywymi sygnałami” postaramy się opisać w kolejnych odsłonach.
