Układ harmoniczny Leonarda, oparty na wewnętrznych zniesieniach Fibonacciego 50% + 78.6%, swoim kształtem oraz wymową przypomina znane oraz powszechnie stosowane struktury takie jak Gartley, czy Nietoperz. Podstawowe różnice kryją się w punktach zwrotnych formacji. Ich wartości prezentują poniższe schematy.
Mierzenie układu rozpoczynamy od rozłożenia siatki Fibonacciego na odcinku XA. Fala ta wskazuje kierunek w jakim powinniśmy szukać otwarcia pozycji w momencie pełnego ukształtowania się struktury. Pierwszym istotnym punktem zwrotnym jest punkt „B”, którego wysokość definiuje zniesienie fibo 50% ruchu wyjściowego (XA). Po osiągnięciu wspomnianego poziomu kurs kształtuje kolejny odcinek, oznaczony na schematach jako BC. Istotnym jest, by powstający dołek (w przypadku struktury wzrostowej – szczyt) „C” nie wybijał ekstremalnego punktu „A” formacji. Sytuacja taka oznaczać dla nas będzie zanegowanie powstającego układu.
Najistotniejszym miejscem cenowym struktury jest punkt zwrotny „D”. Wyznacza onkoniec formacji oraz wskazuje miejsce otwarcia potencjalnej pozycji. Zgodnie z założeniami powinien ukształtować się na poziomie 78.6% fali początkowej XA.
Przykład
Poniższy przykład prezentuje sytuację z października 2012. Na wykresie GBPUSD ukształtowała się prospadkowa formacja harmoniczna. Punkt „D” struktury znajdujący się na zniesieniu 78.6% fibo grupuje się z zaznaczonym na żółto obszarem S/R, co dodatkowo wzmacnia wymowę układu. Wysokość punktu „B” osiągnęła 50% początkowej fali XA. Modelowy zasięg realizacji struktury znajduje się na poziomie „C” oraz „A”. Jak widzimy na przedstawionym wykresie, notowania zrealizowały ten zakres umożliwiając osiągnięcie zysku w wysokości 150 pipsów (TP1) + 44 pipsy (TP2).
