W kolejnym artykule na temat Harmonic Tradingu skoncentrujemy się na jednej z najważniejszych i najskuteczniejszych formacji geometrycznych stosowanych na rynku Forex. Struktura ta, umiejętnie stosowana w połączeniu z prezentowanymi w poprzednich numerach narzędziami Fibonacciego, daje traderowi istotną przewagę inwestycyjną.
Formacja AB = CD, bo o niej mowa, jest najprostszą i zarazem najbardziej znaną formacją cenową opartą na współczynnikach Fibonacciego. Te proste układy falowe, pojawiające się z wysoką częstotliwością na wykresach płynnych walorów, charakteryzują się dużą funkcjonalnością oraz posiadają ogromny potencjał prognostyczny.
Współcześnie za ojca struktur ABCD uważa się J. Kane’a. Dla wielu inwestorów jego książki na temat Harmonic Tradingu stanowią rewelacyjne pod względem merytorycznym źródło wiedzy, a ich publikacja wywarła ogromny wpływ na świat analizy technicznej.
By właściwie wykorzystać ogromny potencjał struktur AB = CD należy prawidłowo przeprowadzić proces pomiarowy prowadzący do grupowania zniesień Fibonacciego. Pozwala to na potwierdzenie prawidłowości wyznaczonej struktury oraz określenie siły wsparcia/oporu znajdującego się w punkcie zwrotnym układu.
Najczęściej formacją AB = CD jest dynamiczna struktura korekcyjna – zygzak. Wykorzystywana może być zarówno przez inwestorów jednosesyjnych, jak i graczy pozycyjnych, czy grających długoterminowo. Doskonale sprawdza się na każdym interwale czasowym, co stanowi potwierdzenie fraktalności rynku. Podstawą do otwarcia pozycji jest spełnienie określonych warunków w punkcie D, na poziomie którego podejmujemy decyzję kupna czy też sprzedaży danego waloru.
Budowa formacji jest bardzo prosta. Składa się ona z trzech fal. Dwie główne fale: AB oraz CD, zgodnie z Teorią Fal Elliotta możemy nazwać falami impulsu (pamiętamy jednak, że cała formacja ABCD jest formacją o charakterze korekcyjnym). Trzecia fala, jest falą korekcyjną, oznaczoną na schematach jako odcinek BC.
Schemat 1. Wzrostowa formacja AB=CD.
Reguły opisujące wzrostową formację AB = CD:
- Punkt A stanowi wyraźny szczyt, natomiast punkt B jest wyraźnym dołkiem.
- Punkt C leży pomiędzy punktami A i B. Punkt C w klasycznej formacji AB = CD znajduje się w okolicach 61,8%, 78,6% zniesienia fali AB. W czasie silnych trendów korekta BC stanowić może 38,2% lub 50% impulsu AB.
- Punkt D wyznacza kolejne minimum, które znajduje się poniżej punktu B. Najsilniejsza formacja występuje wtedy, gdy spełniony zostaje warunek AB = CD. Jednak dopuszczalne są sytuacje w których odcinek CD może liczyć 127,2% lub 161,8% długości odcinka AB.
- Dodatkowym potwierdzeniem są proporcje czasowe występujące pomiędzy odcinkami AB i CD. Największe szanse powodzenia mają formacje, w których długość impulsów jest równa, a także czas tworzenia jest zbliżony do siebie. Dodatkowym warunkiem wystąpienia formacji jest czas w jakim formuje się odcinek CD. Powinien on liczyć między 61,8%, a 161,8% czasu, w jakim powstawał odcinek AB.
Wykres 1. Wzrostowa formacja AB = CD na wykresie pary EURUSD.
Wykres 1 prezentuje idealny układ falowy AB = CD. Zgodnie z Teorią Fal Elliotta tego typu układ trzyfalowy możemy zaklasyfikować do struktur korekcyjnych – Zygzak. Jest to typowy przykład korekty w silnym trendzie wzrostowym. Zgodnie z teorią układ korekcyjny składa się z trzech podfal niższego rzędu, co jest doskonale widoczne na załączonym wykresie.Dokonując projekcji cenowej możemy zaobserwować, iż fale AB oraz CD są identycznej długości, dlatego też stanowią niebywałą okazję do zajęcia odpowiedniej pozycji transakcyjnej na rynku. Schemat ten można również opisać za pomocą odpowiednich współczynników Fibonacciego i tak też: fala BC stanowi 78,6% fali AB natomiast fala kończąca korektę CD jest opisana za pomocą zewnętrznego zniesienia 127,2% fali BC.
Moment otwarcia długiej pozycji na rynku EURUSD potwierdzony jest również prowzrostową formacją świecową. W tym konkretnym przypadku zaobserwować mogliśmy wystąpienie formacji „objęcia hossy”. Jak sama nazwa wskazuje, na rynku przewagę osiągnęli kupujący i popyt na dany walor zwiększył się. Tego typu układy świec stanowią wspaniałe potwierdzenie tego, czy transakcja którą zawarliśmy na rynku jest słuszna czy też nie. Dla większości inwestorów wykres świecowy stanowi swego rodzaju filtr, który umożliwia ocenę oraz pokazuje zachowanie rynku w danej sytuacji.
Schemat 2. Spadkowa formacja AB=CD.
Reguły opisujące spadkową formację AB = CD:
- Punkt A jest wyraźnym dołkiem, punkt B wyraźnym szczytem.
- Punkt C musi leżeć pomiędzy punktami A i C. Stanowi korektę impulsu cenowego, której zniesienie wynosi najczęściej 61,8% lub 78,6% fali AB.
- Punkt D stanowi kolejny szczyt. Prawdopodobieństwo wystąpienia formacji zwiększa się, jeżeli mamy do czynienia z równością impulsów AB=CD. Odcinek CD może stanowić 127,2% lub 161,8% fali AB.
- Istotny wpływ mają również proporcje czasowe, które występują pomiędzy poszczególnymi falami. Odcinek CD powinien kształtować się od 61,8% do 161,8% czasu, w którym powstawał impuls AB. Warto wspomnieć również, że najmocniejszymi formacjami są układy, w których spełniony jest warunek AB = CD, zarówno pod względem cenowym jak i czasowym.
Naszym celem jako inwestorów jest cierpliwe czekanie na sygnały płynące z rynku. Częstym błędem popełnianym przez aktywnych traderów jest chęć wyprzedzenia rynku i przewidywania przyszłości. Prawidłowe reagowanie na sytuację istniejącą na rynku zwiększa szansę powodzenia.
Wykres 2. Spadkowa formacja AB = CD na rynku EURUSD.
Wykres 2 obrazuje spadkową formację AB = CD. Układ ten jest niesamowicie ważny z uwagi na jego wewnętrzną budowę. Mianowicie, możemy zauważyć, iż główna formacja AB = CD składa się z mniejszej formacji tego samego typu. Jest to idealny przykład geometrii, która bardzo często pojawia się na rynkach. Podobnie jak to miało miejsce w poprzednim przykładzie, struktura AB = CD jest jedynie korektą w silnym trendzie (w tym wypadku spadkowym). Fale korekcyjne są identycznej długości. Na końcu struktury korekcyjnej fali CD widoczna jest formacja świecowa „doji”, która zapowiada odwrócenie ruchu. Sama formacja infromuje jedynie o tym, że dotychczasowe siły popytowe na rynku słabną i to sprzedający zaczynają dominować. Jak można dostrzec na przykładzie, w jednym obszarze grupują się aż trzy potencjalne sygnały odwrócenia. Jest to potencjalny obszar oporu, który zadziałał perfekcyjnie. Nastąpiło odbicie i trend główny pozostał kontynuowany. Ostatnim, lecz jakże ważnym potwierdzeniem są współczynniki Fibonacciego, które w tym przypadku idealnie opisały powstający układ falowy na wykresie.
Formacja cenowa AB = CD jest jedną z najczęściej występujących struktur cenowych. Analitycy techniczni uważają, iż jest to jeden z najskuteczniejszych układów, jaki może się pojawić na rynku. Pomiędzy długościami fal AB oraz CD występuje bezpośrednia relacja cenowa, która ukazuje jak istotna geometria jest widoczna w tym układzie. Pomiędzy relacjami poszczególnych fal występują ściśle określone zależności oparte na zniesieniach Fibonacciego. Koniec fali BC opisywany jest za pomocą wewnętrznych zniesień pierwotnego impulsu AB. Natomiast zewnętrzne zniesienie fali BC podpowiada, w jakim obszarze, na jakich poziomach cenowych wykres może zawrócić. Najczęściej wykorzystywanym współczynnikiem zewnętrznym jest 127,2% oraz 161,8% poprzedniej fali. Prawidłowe użycie zniesień pozwala na prawidłowe określenie punktów zwrotnych.
Bardzo duże znaczenie ma rodzaj wykresu jakim posługujemy się do określania powyższych formacji. Najodpowiedniejszym rodzajem wykresu jest wykres świecowy bądź słupkowy, bardzo często określany mianem „barowy”. Kolejnym elementem, który jest istotny w tej formacji jest czas w jakim tworzą się poszczególne fale. Za pomocą wykresu słupkowego można policzyć ilość barów, które tworzą dany układ, określając w ten sposób jak silny jest dany układ.
W większości przypadków aby zawrzeć prawidłową transakcję na rynku potrzebne są dodatkowe potwierdzenia słuszności naszego wyboru. Wspaniałym przykładem potwierdzeń są formacje świecowe, które odzwierciedlają stan jaki panuje na rynku. Sygnałem płynącym ze świec są emocje, na podstawie których możemy określić czy jest to dobry moment do zawierania transakcji i przebywania na rynku. Formacje świecowe pozwalają oszacować jakie warunki panują na giełdzie, czy przewagę ma popyt czy też są górą sprzedający. Innym ważnym potwierdzeniem jest wyznaczanie stref wsparć/oporów testowanych już w przeszłości i grupujących się z wyznaczonym przez nas za pomocą geometrii punktem D. Wspaniale sprawdzają się również mierzenia wynikające z nałożenia siatki Fibonacciego na odcinek impulsu panującego na rynku trendu. Wartości Fibo wskażą nam potencjalne miejsca zwrotne dla powstającej korekty ABCD. Zgrupowanie tych poziomów ze wspomnianymi poziomami S/R oraz geometrią korekty daje bardzo silne przesłanki zawarcia transakcji.
Warto mieć świadomość, że w praktyce bardzo często zdarza się, że poszczególne fale różnią się od siebie nieznacznie, dlatego dobrym rozwiązaniem jest tolerancja w zakresie kilku pipsów (w zależności od interwału, na którym wyrysowała się struktura). Jak doskonale wiemy rynki finansowe nie są na tyle precyzyjne aby stałe układy powtarzające się na rynku występowały z chirurgiczną dokładnością dlatego zabieg polegający na akceptacji pewnych odchyleń jest wysoce wskazany. Z przeprowadzonych przez nas badań wynika, że idealna struktura AB = CD występuje w 40% przypadków, natomiast w pozostałych 60% możemy zaobserwować niewielkie odchylenia od początkowych założeń.
Fibonacci Team dla
