Kontynuując temat Harmonic Tradingu na rynku Forex, rozpoczęty artykułem „Harmoniczny charakter tradingu”, koncentrujemy się tym razem na bardziej praktycznych zagadnieniach oraz narzędziach jakie oferuje prezentowana metodologia handlu. Jak podejść do wykresów? Jak prawidłowo dokonywać pomiarów? Co wynika z zastosowanych mierzeń?
Jednym z podstawowych i zarazem najprostszych narzędzi jakie wykorzystujemy na rynku są klasyczne zniesienia Fibonacciego. Ta metoda pomiarowa cieszy się dużą popularnością wśród inwestorów stosujących Analizę Techniczną, a zniesienia już niemal obowiązkowo wpisane są w listę narzędzi dostępnych na popularnych platformach transakcyjnych.
W literaturze przedmiotu znaleźć można podział na zniesienia wewnętrzne oraz zewnętrzne. Te pierwsze, wykorzystywane do pomiarów kształtujących się na rynku korekt, są szczególnie pomocne w wyznaczaniu potencjalnych obszarów zwrotnych oraz inwestycje zgodne z kierunkiem głównej tendencji. W jaki sposób stosujemy zniesienia wewnętrzne?
Wykres 1 Dokonanie pomiaru siatką Fibonacciego.
Spójrzmy na wykres 1. Podstawowym zadaniem Tradera jest określenie kierunku panującego trendu. Identyfikacja aktualnej tendencji rynkowej pozwala prawidłowo rozpoznać ruchy korekcyjne, a to z kolei warunkuje właściwe nałożenie siatki Fibonacciego i zawarcie transakcji zgodnie z nowym impulsem. Na wskazanym wykresie wyraźnie widzimy trwający trend wzrostowy. Mierzenia dokonujemy rozpoczynając od dolnego ekstremum (współczynnik 100%), kończąc na ostatnim wierzchołku (zniesienie 0%). W przypadku trendu spadkowego siatkę nakładamy odwrotnie – rozpoczynając od szczytu (zniesienie 100%) i kończąc na dołku (zniesienie 0%). Jak interpretować współczynniki odpowiadające kolejnym zniesieniom? Widoczna fala wzrostowa stanowi swego rodzaju impuls, po zakończeniu którego rozpoczyna się korekta spadkowa, która może wejść w znaczącym stopniu w obszar ruchu wzrostowego. Dla inwestorów najważniejsze jest określenie poziomów na których prawdopodobnie zatrzyma się fala korygująca. Zniesienia Fibonacciego wskazują nam jaki procent głównego impulsu wzrostowego zostaje „zniesiony” przez kształtującą się korektę. Najczęściej występującymi zniesieniami, które spotkać możemy na rynkach finansowych są: 38,2 %, 50%, 61,8%, a także 78,6% czy głęboki 88.6% (dwa ostatnie znajdują szczególne zastosowanie w układach harmonicznych).
Z wykresu 1 możemy wywnioskować, że korekta impulsu z dużym prawdopodobieństwem zakończy się przy zgrupowaniu danego poziomu Fibonacciego. Związane to jest z pewnymi skłonnościami rynków do formowania określonych struktur harmonicznych. Jak można zauważyć, występujące w tych układach fal zależności matematyczne jesteśmy w stanie wyrazić za pomocą dobranych współczynników Fibonacciego. Poziomy zaznaczone na żółto są szczególnie respektowane przez rynek, należy jednak pamiętać, że sam pomiar fibo to jeszcze za mało, by zawierać transakcje z wysokim prawdopodobieństwem sukcesu. Bardzo ważne, by poziomy te grupowały z się innymi znaczącymi potwierdzeniami jak, np. historyczne wsparcia i opory.
Wykres 2 przedstawia reakcję notowań niemieckiego indeksu giełdowego DAX na zniesienie 61.8%. Miejsce to było testowane dwukrotnie, jednak poziom fibo był na tyle silny, że rynek nie zdołał go pokonać i zawrócił w kierunku północnym formując przy tym klasyczną strukturę podwójnego dna. Strefa zwrotna zgrupowała się ponadto z istotnym poziomem S/R, który wzmocnił
wymowę obszaru skłaniając uczestników rynku do zawierania w tym miejscu transakcji kupna, zgodnie z kierunkiem głównego trendu.
Wykres 2 Reakcja notowań na poziom 61.8 fibo – podwójne dno w strefie wsparcia.
Drugim typem zniesień Fibonacciego są mniej popularne zniesienia zewnętrzne. Swoje zastosowanie znajdują jako wartościowa technika wyznaczania istotnych wsparć i oporów, a także poziomów docelowych na wykresie, wskazujących potencjalne miejsce realizacji zysków.
Podstawowe i najprostsze zastosowanie metody to wyznaczenie na wykresie cen analizowanego waloru znaczącego maksimum i minimum w ostatnim okresie. Jest to w dużym stopniu decyzja uznaniowa jaki interwał czasowy bierzemy pod uwagę i zależy również od tego w jakim horyzoncie czasowym analizujemy dany instrument. W przeciwieństwie do zniesień wewnętrznych, w tym wypadku odcinkiem bazowym dla dokonywanych mierzeń jest układ korekcyjny.
Cechą charakterystyczną zniesień zewnętrznych są wartości większe o 1 (lub inaczej 100%). Do najsilniejszych współczynników należą wartości 127.2% oraz 161.8%. Są to poziomy służące również do wyznaczania projekcji zewnętrznych formacji harmonicznych typu Motyl czy Krab, których punkt zwrotny „D” może wskazywać strefę potencjalnej zmiany trendu na rynku. O formacjach harmonicznych wspomnimy jednak więcej w kolejnych częściach cyklu.
Wykres 3 Zastosowanie zniesień zewnętrznych z wykorzystaniem siatki Fibonacciego.
Dobrym przykładem zastosowania zniesienia zewnętrznego jest wykres 3. Jak widzimy na przykładzie EURUSD, dokonane mierzenie wzrostowej korekty w trendzie spadkowym pozwoliło na wskazanie wysoce prawdopodobnego miejsca zwrotnego kolejnego impulsu zgodnego z główną tendencją. Obszar ten może zapoczątkować nowy trend na rynku lub przyczynić się do powstania korekty wyższego rzędu dla pięciofalowej struktury wyznaczonej zgodnie z podstawowymi założeniami cyklu giełdowego opartego na Teorii Fall Elliotta.
Zarówno zniesienia zewnętrzne jak i wewnętrzne najlepiej sprawdzają się na rynkach aktywnych o wysokiej płynności. Dodatkowym atutem wspomagającym prawidłową analizę jest wyraźny trend kierunkowy występujący na rynku. Okresy konsolidacji raczej pomija się ze względu na dużą liczbę błędnych sygnałów, wynikających z braku możliwości jednoznacznej identyfikacji struktur korekcyjnych, które są podstawą do prawidłowego stosowania tego narzędzia. Jak wspomnieliśmy wcześniej, należy również pamiętać, o konieczności wystąpienia dodatkowych potwierdzeń wzmacniających strefy zwrotne. Zwiększają one prawdopodobieństwo prawidłowego szacowania potencjalnych miejsc zawierania transakcji.
Fibonacci Team dla
