Rozpoczynając serię artykułów dotyczących wybitnych inwestorów giełdowych zastanawialiśmy się, który z nich powinien otworzyć listę najbardziej znanych i cenionych osobowości. Dążąc do nieustannego doskonalenia się w codziennej praktyce inwestycyjnej często podpatrujemy najlepszych i staramy się uczyć od nich, szukając w ich życiorysach wskazówek, które mogą nam pomóc w rozwoju i ewolucji jako świadomi i skuteczni inwestorzy. Warto zastanowić się przy tym: kogo w takim razie podpatrywali najwięksi? Czy Warren Buffet miał swojego guru w inwestycjach?
Trudne początki
Benjamin Graham urodził się 9 maja 1894 roku w Londynie. Niedługo po pierwszych urodzinach jego rodzice postanowili wyemigrować do Stanów Zjednoczonych gdzie planowali rozwinąć rodzinny biznes. Niestety, krótko po przeprowadzce do Nowego Jorku jego ojciec zmarł. Upadek firmy oraz problemy finansowe skłoniły matkę młodego Benjamina do podjęcia inwestycji na giełdzie, gdzie postanowiła ulokować resztę domowych oszczędności. Krach w 1907 roku doprowadził jednak Grahamów do ruiny. Trudna sytuacja materialna skłoniła chłopca do wczesnego podjęcia pracy zarobkowej.
Zdolne dziecko
Graham był dzieckiem niezwykle zdolnym. Posiadał doskonałą pamięć, już w szkole średniej władał sześcioma językami. Wykazywał również zdolności matematyczne. W roku 1914, w wieku 20 lat, ukończył Columbia University, a wysokie wyniki w nauce (ukończenie studiów z II wynikiem na roku) oraz poważanie jakim cieszył się wśród wykładowców zaowocowało propozycją przyjęcia stanowiska jako pracownik naukowy w trzech katedrach – matematyki, filozofii oraz filologii angielskiej. Młody absolwent czuł jednak, że jego prawdziwe powołanie leży gdzie indziej.
Podążając za rynkiem
Przygoda Grahama z rynkiem kapitałowym rozpoczęła się objęciem stanowiska w firmie handlującej obligacjami Newburger, Henderson & Loeb, w której wkrótce został partnerem, osiągając w wieku 25 lat pensję w wysokości 500 tys. USD rocznie.
W 1926 roku nawiązał współpracę z Jeromem Newmanem. Efektem tej kooperacji była firma Graham – Newman Partnership. Okres dobrej koniunktury przedsięwzięcia skończył się wraz z Wielkim Kryzysem w roku 1929. Dzięki konserwatywnej strategii inwestycyjnej spółce udało się jednak przetrwać. W tym ciężkim okresie Benjamin Graham powrócił na Columbia University, gdzie dorabiał jako wykładowca cieszący się wielkim autorytetem. Sytuacja finansowa zmusiła również jego żonę do podjęcia pracy jako nauczycielka tańca.
Praca na uczelni nie tylko pozwoliła Grahamowi odbudować osobiste finanse, ale również usystematyzować własną strategię inwestycyjną oraz stworzyć grono istotnych zasad. W 1934 roku wraz z Davidem Doddem wydał książkę „Security Analysis”, która do dzisiaj stanowi istotną pozycję wśród literatury traktującej o analizie rynku papierów wartościowych. Warto wspomnieć, że to właśnie w tej pozycji po raz pierwszy pojawiło się pojęcie analizy fundamentalnej. W 1949 roku opublikowana została kolejna pozycja „The Intelligent Investor”, która często nazywana jest Biblią inwestowania. Również i ta praca pozostaje do dzisiaj wartościową skarbnicą wiedzy inwestorów giełdowych.
„Mistrz” i „guru”
Po Wielkim Kryzysie firma inwestycyjna Grahama i Newmana osiągała średnio 17% zwrotu kapitału rocznie dla swoich klientów. Bezpośrednia współpraca obydwu panów zakończyła się w roku 1956, kiedy to Graham przeszedł na emeryturę. W tym samym roku do firmy trafiła aplikacja studenta Benjamina – Warrena Buffetta. Mimo początkowej odmowy młody Buffett nie odpuścił. Został ostatecznie przyjęty na stanowisko z czasem zaprzyjaźniając się z „Mistrzem”, jak określał Benjamina.
Graham wywarł ogromny wpływ na wielu swoich studentów oraz przyszłych inwestorów. Dowodem na to jak wielkim autorytetem cieszył się wśród swoich uczniów może być fakt, że dwóch spośród nich – wspomniany już Warren Buffet uważany dzisiaj z guru w dziedzinie inwestycji oraz finansista i inwestor Irving Kahn – nadali swoim synom imiona Thomas Graham Kahn oraz Howard Graham Buffett.
Inwestor czy spekulant?
Benjamin Graham był pierwszym, który zdefiniował pojęcie „inwestowania” oraz „spekulacji”. Jego zdaniem określenie „inwestor” odnosi się do uczestnika reprezentującego podejście oparte na oczekiwaniach skoncentrowanych wokół wzrostu wartości akcji, który z kolei wynika ze wzrostu wartości wewnętrznej spółki. Dotyczy zatem uczestników rynku, którzy poszukują inwestycji długoterminowych, dla których istotne są perspektywy rozwoju konkretnego biznesu. W przypadku gdy zakup akcji podyktowany zostaje podążaniem za trendem, z pominięciem oceny rzeczywistej wartości danej spółki, wówczas mamy do czynienia ze „spekulacją”. Spekulant opiera zatem wszelkie swoje decyzje inwestycyjne przede wszystkim na wzroście oraz aktualnych notowaniach, nie uwzględniając faktycznej i racjonalnej wartości walorów.
Na zakończenie…
Benjamin Graham zmarł 21 sierpnia 1976 roku w wieku 82 lat. Reprezentował konserwatywne podejście do inwestycji systematyzując wiele zasad oraz wprowadzając do terminologii istotne zagadnienia, stanowiące istotny fundament analizy rynkowej. Do dziś uważany jest za ojca inwestowania w wartość. Jego tropem podąża dzisiaj wielu szanowanych inwestorów giełdowych z niekwestionowanym królem parkietu Warrenem Buffettem na czele.
„To achieve satisfactory investment results is easier than most people realize; to achieve superior results is harder than it looks.”
“The stock investor is neither right nor wrong because others agreed or disagreed with him; he is right because his facts and analysis are right.”
“The essence of investment management is the management of risks, not the management of returns.”
