Jeśli ktokolwiek miał do czynienia z formacjami harmonicznymi na pewno słyszał o formacji Gartleya. W swojej pierwotnej postaci formacja ta zdefiniowana powinna zostać na podstawie przeróżnych mierzeń jakich powinniśmy dokonać. Odpowiednich zależności szukamy pomiędzy poszczególnymi falami naszego układu. Zgodnie z założeniami jakie przedstawione zostały na schemacie wygląda to następująco:
Jednym z podstawowych założeń jakie muszą zostać spełnione jest wewnętrzne zniesienie fali AB do poziomu 61.8% w stosunki do fali XA. Cena w tym miejscu powinna wyraźnie wyhamować, a w konsekwencji wykres powinien się zdecydowanie odbić i stać się miejscem zwrotnym dla rynku. Dodatkowymi warunkami jakie powinny sie pojawić są zniesienia fali BC oraz CD. Zasięg fali BC powinien zawierać się w przedziale od 38.2% do 88.6% w stosunku do fali AB.
Ważnym elementem jest położenie punktu „C” – nie może on się znaleźć powyżej (w trendzie wzrostowym) punktu „A”. Scenariusz występujący w trendzie spadkowym wygląda analogicznie odwrotnie. Kolejnym i zarazem najważniejszym warunkiem jaki musi się pojawić na rynku to względnie dokładne położenie punktu „D” na poziomie 78.6% (dokonując mierzenia z punktuów X-A).
Układ ten występuje zarówno w trendzie wzrostowym jak i spadkowym, dlatego dla inwestorów działających na FX nie ma to większego znaczenia, gdyż istnieje możliwość inwestycji w dwóch kierunkach, tj. gry na spadki jak i na wzrosty.
Przykład
Nasze wejście mieliśmy 9 sierpnia 2012 roku w godzinach porannych czasu warszawskiego. Zgodnie z założeniem naszej strategii obydwa zlecenia zostały zamknięte z zyskiem, tj. TP1 na poziomie +31 pipsów oraz TP2 z wynikiem +48pipsów, a wszystko to ze stop loss’em na poziomie zaledwie 12 pipsów.
