Dziś odchodzimy tematyką od przybliżania sylwetek banków centralnych największych światowych gospodarek na rzecz innej bardzo istotnej gospodarczo organizacji. W związku z licznymi zawirowaniami na rynku surowców, a w szczególności ropy naftowej, której ostatnimi czasy cena oscyluje już na poziomie zaledwie 35 – 40 dolarów za baryłkę (jedna baryłka to 42 galonów amerykańskich = ok. 159 L), warto przytoczyć sylwetkę organizacji, która ma wpływ na cenę oraz wydobycie ropy naftowej.
Początków Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową OPEC (z ang. Organization of the Petroleum Exporting Countries) należy upatrywać już w roku 1949, kiedy to Wenezuela oraz Iran zaprosiły Arabię Saudyjską, Irak oraz Kuwejt do otwartych rozmów pomiędzy eksporterami ropy, w celu zacieśniania relacji oraz wymiany doświadczeń. Intensyfikacja działań nastąpiła wraz z zawiadomieniem, w którym organizacja MOCs (z ang. Multinational Oil Companies) oświadczyła, że odtąd będzie skupować ropę za cenę o 10% niższą niż dotychczas. Kraje eksportujące ropę, rozumiejąc swoją przegraną pozycję, postanowiły zawiązać organizację, ażeby przeciwstawić się wspólnemu frontowi przetwórców ropy. Decyzja o utworzeniu OPEC zapadła na konferencji odbywającej się w Bagdadzie w dniach 10-14 września 1960 roku. Pierwszymi członkami grupy zostały Iran, Wenezuela, Arabia Saudyjska, Irak oraz Kuwejt. Kraje arabskie proponowały utworzenie centrali na Bliskim Wschodzie, jednak Wenezuela nalegała na umiejscowienie siedziby na terenie państwa neutralnego, żeby zachować równowagę sił. Początkowo siedziba znajdowała się w Genewie, jednak 1 września 1965 roku została przeniesiona do Wiednia, gdzie znajduje się do teraz. Z biegiem lat do OPEC przyłączały się inne kraje. Obecny skład organizacji przedstawia się następująco:
-Wenezuela (1960)
-Iran (1960)
-Irak (1960)
-Arabia Saudyjska (1960)
-Kuwejt (1960)
-Katar (1961)
-Indonezja (1962)
-Libia (1962)
-Zjednoczone Emiraty Arabskie (1967)
-Algieria (1969)
-Nigeria (1971)
-Ekwador (1973-1992 członkostwo odnowione w 2007)
-Gabon (1975-1995 członkostwo odnowione w 2016)
Nadrzędnym celem OPEC stało się koordynowanie oraz zunifikowanie polityki dotyczącej wydobycia ropy krajów organizacji, co pozwoli na stworzenie oporu względem kompanii przetwórczych. Swój cel organizacja osiągnęła już w latach siedemdziesiątych, stając się jednym z najważniejszych graczy w branży, kontrolując znaczną część światowego wydobycia oraz możliwość wpływania na ceny ropy. Najlepszym przykładem potęgi OPEC było nałożenie embarga na Stany Zjednoczone oraz kraje wspierające Izrael w 1973 roku, co doprowadziło do kryzysu paliwowego. Obecnie wydobycie w krajach członkowskich szacuje się na 40% wydobycia światowego, natomiast rezerwy stanowią około 70% rezerw światowych. OPEC nieustannie monitoruje poziom wydobycia oraz ceny ropy w razie konieczności prowadząc interwencje.
Naczelną jednostką decyzyjną teoretycznie jest zgrupowanie ministrów ds. ropy/paliw/energii oddelegowanych na spotkania OPEC – to oni podejmują decyzję w ramach organizacji. Organem wykonawczym OPEC jest Rada Gubernatorów oraz Komisja Ekonomiczna. Przewodniczącym organizacji obecnie jest delegat Libii Ahmed Mohamed Elghaber. Jednakże za najbardziej wpływowego członka organizacji uznawany jest delegat Arabii Saudyjskiej (kraj ten już dawno urósł do rangi najważniejszego kraju członkowskiego, który praktycznie przewodniczy OPEC).
