Formacja Motyla zalicza się do nowej grupy struktur harmonicznych, dla których charakterystycznym elementem jest położenie punktu zwrotnego D poza strategicznym poziomem 100% na siatce zniesień.
Struktury takie określamy mianem zewnętrznych układów harmonicznych, a ich wymowa często sugeruje zbliżającą się zmianę trendu krótko- lub długoterminowego, w zależności od rozpatrywanego interwału czasowego.
Motywy wejścia w pozycje będą 3:
1. Wejście na reakcję – agresywne, w momencie gdy kurs dojdzie do potencjalnego punktu D potwierdzonego dodatkowymi mierzeniami (geometria, zgrupowanie mierzeniem zewnętrznym odcinka BC oraz inne dodatkowe poziomy techniczne stosowane przez inwestora).
2. Wejście po potwierdzeniu – wejście po wymownej formacji świecowej w strefie punktu D. W tym wypadku zwykle rozszerza się nasz potencjalny Stop Loss.
3. Wejście na „drugi test” – często z potwierdzeniem wynikającym z dywergencji. Pamiętajmy, że nie zawsze rynek da nam drugą szansę – nie zawsze dochodzi do drugiego testu.
Formacja harmoniczna Motyla
Określenie obszarów realizacji zysków przebiega w sposób bardzo zbliżony jak w przypadku pozostałych układów. Z założenia punkty zwrotne B, C oraz A stanowią podstawowe poziomy reakcji, które mogą stanowić dobre miejsce do ustawienia zleceń Take Profit (wynika to z tego, że wcześniej w tych punktach cena reagowała, tworząc automatycznie techniczny obszar wsparcia/oporu).
Oczywiście im silniejszy poziom wsparcia/oporu, tym większe prawdopodobieństwo reakcji, dlatego nie należy się kierować wyłącznie poszczególnymi ekstremami w układzie, ale warto zwrócić również uwagę na strefy S/R, często lepiej widoczne również na innych interwałach. Dokonując analizy rynku, należy zawsze brać pod uwagę spojrzenie wielowymiarowe. Nawet inwestycje krótkoterminowe nie zwalniają rozważnego tradera ze znajomości szerszego kontekstu rynkowego. Występujące na rynku potwierdzenia wzajemnie się uzupełniają.
Często poziomy naniesione raz na wysokich dyferencjałach okazują się nieocenione, gdy kurs osiąga ważne obszary, a potwierdzenia płynące z kilku ram czasowych uzupełniają się wzmacniając wymowę analizy i pomagając określić racjonalne zasięgi realizacji zysków. Należy również mieć na uwadze, że analizy z wyższych interwałów z większym prawdopodobieństwem spowodują reakcję notowań choćby w małej skali.
Często już sama pierwsza reakcja pozwala dobrze zarobić, nawet jeżeli ostateczną intencją rynku jest zanegowanie układu. Liczy się przede wszystkim efekt skali oraz umiejętność prawidłowego odniesienia swoich oczekiwań i możliwości do przedziału czasowego dokonywanych mierzeń.
Formacja harmoniczna Kraba
Formacja Kraba stanowi połączenie dwóch współczynników: małe phi (61.8%) oraz duże PHI (161.8%). Nie jest to jedyny wariant, ponieważ punkt B w formacji Kraba może znajdować się nieco bliżej. To znaczy, że może on wypadać zarówno na mierzeniu 38.2%, 50.0% oraz 61.8%.
Najsilniejszym przypadkiem jest oczywiście polaczenie 61.8% oraz 161.8%, o tym jednak opowiem w kolejnym temacie tej lekcji. Przejdźmy teraz do obejrzenia nagrania:
W układzie tym możemy zaobserwować podobieństwo do formacji Motyla, jednak odpowiednie punkty ze struktury XABCD powinny wypadać na innych współczynnikach Fibonacciego. Fala XA jest to fala kierunkowa. Po pierwszym ruchu następuje korekcyjna fala AB. może ona się zatrzymać w strefie 38.2% – 61.8% (jest ona więc stosunkowo płytka). Kolejna fala, to fala BC, która nie może wybić wierzchołka A.
Najsilniejszym układem Kraba jest połączenie dwóch najsilniejszych mierzeń z siatki Fibonacciego, jest to główny atut tej formacji harmonicznej. Parząc na rynek statystycznie, przełamanie „z biegu” wspomnianych dwóch mierzeń jest bardzo trudne i stanowi niewielki odsetek obserwowanych przypadków rynkowych.
Zwróćmy uwagę na to, że fala CD w tym układzie jest bardzo długa. Z tego powodu zasięg pierwszego Take Profit’u jest największy. Wyliczając stosunek RR, w układzie Kraba będzie on najkorzystniejszy.
Jeżeli chodzi o motywy wejścia, będą one identyczne jak w przypadku układu Motyla:
1. Wejście na reakcję – agresywne, zaraz gdy kurs dojdzie do potencjalnego punktu D.
2. Wejście po potwierdzeniu – czekamy na formację świecową w strefie punktu D, np. formacja objęcia, przenikania, młota czy spadającej gwiazdy, w zależności od kierunku układu harmonicznego (na spadki lub na wzrosty).
3. Wejście na tzw. „drugi test” – wtedy mamy do czynienia z podwójnym szczytem bądź dołkiem w punkcie D – często dodatkowym potwierdzeniem w przypadku wejścia na drugi test jest dywergencja. Najlepszymi wskaźnikami, które możemy w tym wypadku wykorzystać są np. RSI lub MACD. Przy 3 motywie pamiętajmy, że nie zawsze rynek daje drugą szansę, ale według naszych obserwacji drugi test pojawia się w 60% przypadków. Dlatego zawsze należy mieć to na uwadze.
